25 Eylül 2011 Pazar

doğum günüm.. vefalarım, alakalarım...

“ y / alakalarla alakayı keseceksiniz! İnsan olmayı bilene değer vereceksiniz! “ Gül Doğan



Ben işte öyle yapıyorum şimdilerde.. hani ak koyun kara koyun vardır ya, onları ayrıştırıyorum hayatımda.. unutmadıklarımı unutuyorum. Unutmayı öğreniyorum.. işi düşünce arayanlarla dolu etrafım.. anlamıyorum bu ne pişkinliktir, bu ne yüzsüzlüktür… yapmadığımdan anlamıyor olabilirim.. ben sevmem yersiz aramaları. Ben zamansız ararım ama hatırlandığını bilsin diye..


Vefayı çok sevmişimdir her daim.. nedeni bellidir aslında, insan olan saygıyı hak eder, insan olan değeri hak eder…
Ya insan olamadım ya insanlarla karşılaşamadım..


Ama şimdi haksızlık etmekte istemiyorum.. O kadar vefalı dostlarda var ki, mesela, sabahın 09:02 sinde Rize’den bir dostum aradı, hem de sadece 1 sene arkadaşlık ettik onunla. Araya aramalar girdi, mesajlaşmalar girdi. Birlikte oturup bir şeyler yedik belki de o nimetin hatrı vardı.. Allah razı olsun Emine’mden.. sonrasında Merve ve Mehmet vardı, ikisi sevgili, birisi yiğenim sayılır, kız da onun sevgilisi.. kızı 1 yıldır tanırım ama görmek nasip olmadı. Sanal alemden tanısam bu kadar imkansızlıklar girerdi sanırım araya … sanal alemden değil ama..

Sanal kelime itibari ile yalan hayal olsa da, sanal kısmını gerçek ile örtüştürüyorum, beni hatırlayan o kadar çok insan oldu ki, zorunda olmadığı halde, yaş günümü kutlayanlar, hastalık veya sıkıntılı bir durum iletisi sonrası, dua eden, ilgilenenler var. Benimle derdime yananlar var. Dostluğun sevginin riyası olmaz. Ya dostsundur yada değilsindir..

100 den fazla duvarıma kutlama, iyi dilek temennisi geldi.. demek ki birilerinde bir yüreğe ulaşmışım.. Çok çok sevindirici bir durum bu. Yüreğe dokunmak, dikkat çekmek, saygıyı kazanmak.. asıl bu zaviyeden baktığınızda çok özel bir durum.. özel mesaj kutuma onlarca aynı güzel dilekleri belirten mesajlar geldi.. Çok çok teşekkür ediyorum değer veren, zaman ayıran dostlara.. keza unutan , önemsemeyenlere de aynı güzellikleri dilerim. Takılmam herkese ama takıldıklarım oldu bu defa.. sanal alemde değil tabiî ki bu takılma.. değer verip hatırladığım kişiler var. Değerleri ederi kadar artık …

Dün güzeldi , doğum günüm olması hesabıyla hatırlanmak zaten güzeldi, harikaydı, harika ötesiydi.. ama asıl güzel olan kardeşim Reyhan’ın varlığı idi. Gittiğinde ağladım.. ağlatacak kadar varlığını varlığımda hissettiren canım kardeşim iyi ki varsın.. Allah’ım seni iyi ki yüreğime eklemiş, iyi ki gülüş olmuşsun yüzüme…


Değerler vardır, kaybettiğinizde anladığınız, kıymetler vardır, yok pahasına harcadığınız.. işte o vakit sizler hatalarınızı anlamazsınız.. gülmek istediğinizde eksikliğini duymadığınızın, ağladığınızda eksikliğini duymanız faydasızdır, beyhude olandır…

Beyhude ne çok uğraşlarımız var değil mi aslında? Kırmak, unutmak, savuşturmak, anlamasını beklemek ama anlayışsızlık etmek.. hatalar bir yerde başlar ve aslında tamiri imkansız yaralar açarsınız bilmeden,istemeden ama sebebi olduğunuz…


Son gelmeden, son olmayın.. her daim yeni bir güne başlar gibi başlayın insanlarla olan ilişkilerinizde.. bittiğinde kaldırıp çöpe atacağınız arkadaşlıklardan, aşklardan hayır gelmez insana.. ve hiçbir aşk, arkadaşlık çöpe layıkta değildir aslında.. olmazsa biter gider bakışı kaybettiriyor ya bizlere.. off çekersiniz ama ne karşı ki dağlar, ne vefasızların yüreği yıkılır.. sizin diliniz aşınır.. aşındığı ile kalır..

Bir Pazar sabahı daha beni yazdım.. ben de ki beni yazdım.. hayallerinizdir sizi var eden.. sınırsız olun hayal kurarken, bakarsınız birisi gerçek olur.. iyi pazarlar… hepimize nice mutlu yıllar

1 yorum: