Bugün mutluyum, belki de sadece neşeliyimdir. bilmiyorum. adlandırmak da istemiyorum aslında. bildiklerimden yana yoruluyorum zaten. bilmediklerimi irdeleyerek sorgulayım hayatı.. ummadığım anda bir mesaj geldi, beni gülümseten, beni güldüren, beni düşündüren. tek aşkımın G & S olduğunu anlatan bir mesaj.. bir kaç gündür kırılışlarımın çığlıklarını susturmayla uğraşıyorum.. ve sanırım gömdükçe bazı şeyleri yüreğime, biraz daha ölüyor, biraz daha yeniden doğuyorum.. biliyorum ki hayat bize hep yalan söyler..
geçen haftamı anlatmak istiyordum aslında, geçen hafta bugünümü. yani pazar günümü.. 14 sene sonra Bakırköy dedim.. 14 sene sonra ilk kez gitmiştim büyüdüğüm yerlere, çocukluğuma, anılarıma, çalınan umutlarıma... eskiydi, aynı kalmıştı Kartaltepe mahallesi.. okulumu gördüm, yaşadığım iki evi gördüm. öğretmenimi aradım, ve malesef bulamadım.. arkadaşlarımla oynadığımız sokakları ve parkı gördüm.. meydanda yürüdüm, her yer hatıra doluydu.. bir çocukluğum yoktu ama, acı hatıralarımda vardı, mecburiyetlerimde vardı... içim içime sığmıyordu ama.. dopdoluydum maziyle.. ermeni vee rum mezarlıklarını gördüğümde, mezarlıklardan korkmadığım geldi aklıma.. oralarda büyümüştük ne de olsa.. ermeni arkadailarım vardı, rum arkadaşlarım.. eski bir yerleşim birimiydi Kartaltepe mahallesi.. tren istasyonu eskiydi, parkı eskiydi.. ekmek aldığımız fırın bile yerinde duruyordu. Amine hatun camiisinde yazları Kuran-ı Kerim öğrenmiştim. okula o yolu kullanarak giderdim. vs.. hepsi geride kaldı sanmıştım. aslında bir hayat yaşanmaya devam ediyormuş.. biz fark etmeden devam ediyor.. ve farkında olduğumuz yalanlara o kadar kapılıyoruz ki, geçmişi kaybediyoruz.. özlemişim vesselam.. bir daha ne zaman mı giderim? ömrüm vefa ederse, yakında...
ve birisi İstanbul'a gelecekmiş.. dönecekmiş... bilinmez neymiş... bilmediklerimi irdelemeye çalışıyorum dedim ya.. bekleyelim bakalım seni hayat... unutmadan tek aşk G & S
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder