Şu şarkıyı dinlerken içim neden bu kadar tuhaf oluyor anlamıyorum. Kalbim boş, kimseyi sevmiyorum diyorum. Kimseye gönül vermedim, hayallerimi süsleyen bir varlık yok. Gidenim yok artık, gidenler benim değilmiş zaten, kalan olmakta vardı kaderimde, giden olmakta. Her açıdan çekmek o azabı zor olandı. Başarmak değilmiş aslı , yaşamakmış kader dediğimiz olayı aslolanı. Uykunun tutmaması gözlerimin mi ruhumun mu iflasının bayrak açması ki? Ördüğüm duvarların kime faydası var, bunu da merak ediyorum? Baktığımızı mı görürüz, gördüğümüze mi bakarız ki? Unutuyoruz çoğu zaman, bir kalp ya da ruh taşıdığımıza. Ya tamamen duygusal, ya tamamen gerçekçi davranıyoruz. Biraz bizden olanı kaybediyoruz, biraz bize kattıklarından, yani onları kaybediyoruz.. Felekle alıp veremedikçe, hani özellikle, “ kahpe felek” dedikçe, rahatlıyoruz sanki. Aşık değilken aşıkmış gibi acı çekmek? Bu bir oyun mu ki bazılarımızda?
Dikkat çekici olan duruşunuz mudur, dikkat çekici olan varlığınız mıdır? Birileri size hatalarınız için mi dikkat eder? Doğrulurunuza gıpta ettiğinden mi? Ne çok soru birikir hayatımız adına? Ve neden düşünmeyiz, sormayız bunları kendimize acaba? Haklı olanı araştırmak en zor olan değil midir?
Yine aynı şarkıyı dinlemeye başladım.. Ne kadar da ruhuma sesleniyor.. Hani aşık değilim ya, neden ruhumu sızlatıyor ki?
“ seviyorsan gel artık, ben senden gidemem!!!” Oğuzhan Koç..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder