aşk kapıyı sorgusuz çalarmış.. sinsi sinsi değil birden gelip yüreğinizin tam orta yerine otururmuş... hoşgeldin demenizi de beklemezmiş bu aşk dedikleri.. gelirmiş ve size ne alabiliorsanız onu sunarmış.. benim yüreğime gelmekte olan, bana korkular da sunuyor sanırdım.. ama ben ne almak istiyorsam şu anda onu sunuyor bana.. korkuyorum dile de getiriyorum bir an cesaretimi kalbinden alıyorum.. ve sonra son soluğumu verecekmişim gibi bakıyorum aşk'a.. korkunun ecele faydası yok bunu çok önceleri öğrendim.ya gerçekleerin ecel olup ruha yağması? işte aşk burada devreye giriyor sanki..
" ey sevgili senle acılarda güzel, senle hayatı bitirme hayali çok özel"
ve hoşuma giden bir sorgulama ile bitiriyorum kısa iç döküşümü..
Kalp mi insana sev diyen yoksa yalnızlık mı körükleyen? Sahi nedir sevmek; Bi muma ateş olmak mı, Yoksa yanan ateşe dokunmak mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder